Flora Rheta Schreiber – Sybil (1974)

 

Wie zou er niet graag wel eens iemand anders willen zijn? Sommige mensen maken daar ernst mee. Zo bleek het lichaam van Sybll Dorsett, een Amerikaanse arbeidstherapeute, niet minder dan 16 duidelijk van elkaar verschillende persoonlijkheden te bevatten, waaronder 2 heren zonder penis. Het kostte 11 jaar psychoanalyse om dit uitgebreide gezelschap (dat om beurten een stukje leven van de anderen wegnam) weer te verenigen tot één geïntegreerde persoonlijkheid. Het mag een wonder heten dat de psychoanalyste niet stapelgek geworden is door het op het spreekuur verschijnen van telkens nieuwe persoonlijkheden.
In de Volkskrant van vorig jaar waren al enkele fragmenten in feuilleton-vorm afgedrukt, maar nu is dan het complete boek van Flora Rheta Schreiber over deze affaire verschenen. Het geeft een gedetailleerd en spannend verslag van de narigheid die zo'n gesplitste persoonlijkheid oplevert en de wijze waarop langs de weg van inspraak de diverse persoonlijkheden uiteindelijk hun bestaan opgaven en fuseerden tot één persoon. Het boek heeft als nadeel dat het nogal houterig vertaald is, waardoor je af en toe struikelt over zinnetjes als 'de dochter knarste op haar tanden' en 'u weet dat ik heel overredend, zelfs overweldigend kan zijn'. Ook een tekstje als 'Verdedigingswerken in het onbewuste, dacht de dokter terwijl ze de taxi-chauffeur betaalde', maakt op mij een vreemde indruk.
Maar die paar zinnen op 350 pagina's, een kniesoor die erover valt.

Deze recensie verscheen eerder in Vrij Nederland (02-03-1974).