Helge Bonset - Nijlpaard op Loosdrecht (2018)
Op zoek naar het unheimliche
'Schrik op schrik, hoe blijft een mens gezond!' placht mijn moeder (afkomstig uit Oudewater) te zeggen als haar iets onverwachts overkwam.
Nijlpaard op Loosdrecht, het verhalendebuut van Helge Bonset (auteur van Nooit met je rug naar de klas) kan de lezer ook wat onrustig maken. En dat is duidelijk de bedoeling van de schrijver. Welk verhaal je ook leest, verschrikking ligt op de loer en kan je bij elke bocht in het relaas een onverwachte schok toebrengen.
Behalve wanneer je daar op gaat rekenen, want dan tref je net een verhaal dat zoetjes voortkabbelt. Maar ook dan is er aan het slot steevast een onverhoedse ommekeer te verwerken.
Belcampo deed in zijn verhalen hetzelfde en met dezelfde bedoeling: de lezer te laten weten dat niets zeker is en zelfs dat niet. Maar Belcampo had er meer omhaal van woorden voor nodig dan Bonset, die zijn verhalen rechttoe-rechtaan opschrijft in een verraderlijk onpretentieus proza.
En zo beleeft de lezer een ontmoeting met een nijlpaard in de plassen van Loosdrecht, maakt hij kennis met meisjesbomen met hun lichte roze stammetjes die je zó om kan zagen, reis je als jonge vrouw met je vriend door het barre land van Tesoro om dan mee te maken dat Yoko Ono hem van je afpakt. En dat is dan nog maar het begin van wat er allemaal kan gebeuren.
Meermalen laat Bonset zien dat schrik en afgrijzen goed te combineren zijn met humor. Wielrenners schieten is daarvan een mooi voorbeeld. Die sport kennen we natuurlijk allemaal: je ligt in een hinderlaag bij een wielrenroute en schiet de voorste wielrenner dood. Dan valt de rest over hem en over elkaar heen. Je kijkt en geniet van de chaos. Pas als de politie komt en op zoek gaat naar de dader kom je weer in actie: je verstopt de revolver en holt snel weg. Bonset sluit dit verhaal af met de volgende pointe: 'Ja, misschien is dat nog het mooiste van wielrenners schieten. Wanneer jijzelf als een schicht suist over het land, de wind om je hoofd, je oren in je nek, de angst op je hielen, jager en prooi, jager en gejaagde ineen.'
Niet bang zijn voor deze bundel, gewoon gaan lezen. Misschien gebeurt er niets.
(Deze recensie verscheen eerder in de krant Argus, 15 mei 2018)