Marjolein van Heemstra - Het groeit! Het leeft! (2017)

Ongeveer 60 columns bevat "Het Groeit! Het leeft!". Marjolijn van Heemstra (schrijver, dichter theatermaker) schreef ze voor Trouw in de periode dat haar zoon veranderde van baby tot peuter. Het moederschap is natuurlijk een prachtig onderwerp voor columns: elke dag, elke week, elke maand verandert er iets in de moeder, in het kind, in de verhouding van beiden met de buitenwereld. De onderwerpen liggen voor het opscheppen. Gelukkig is van Heemstra niet blijven steken in rapportages over wat er nu weer gebeurd is. Haar stukjes zijn merendeels filosofisch van aard en gaan over de ontdekkingen die zij doet nu zij voor het eerst moeder is geworden. Hoe je ineens altijd een onderwerp hebt om over te praten, hoe je lichaam verandert in een melkfabriek, wat je ziet als je kijkt naar je baby.


"Soms als hij heel diep slaapt, zijn lijf zwaar en volledig ontspannen, zijn gezicht bijna bewegingsloos, dan zie ik een glimp van een jongen en soms zelfs van een man. Hij heeft een kleine, smalle neus, volle lippen, zijn ogen zijn twee schuine amandelen. Hij heeft een opgeruimd gezicht met iets van droefheid rond de mond. Een slapende man die op een ochtend, jaren hiervandaan, zijn ogen zal openen om niet mij maar iemand anders aan te kijken. Ik zie hem zelden, maar als ik hem zie stokt mijn adem, voel ik plotseling de gigantische afstand tussen hem en mij."



Het bestaan van een moeder is vervuld van het zoeken naar geruststelling: ben ik een goede moeder, is mijn kind in orde, doen we als ouders het wel goed?
En in contrast daarmee is er ook altijd de sterke behoefte om het kind te zien als bijzonder, als uitzonderlijk, en elke stap voorwaarts te willen bijwonen en - in van Heemstra's geval - op te schrijven. 
Het leidt in deze bundel tot mooie observaties en poëtische overpeinzingen, opgeschreven in onnadrukkelijk maar heel gevoelig proza.

(Deze recensie verscheen eerder op de site van Literair Nederland, 19 september 2017)