Van Breestraat anno 2000

Ons huis zakt een halve centimeter per jaar. de grond in, werd onlangs door een technisch bureau vastgesteld. Ik woon nu vijftien centimeter lager dan in 1970 toen we hier kwamen. Ik dacht dat ik zelf door ouderdom kleiner werd, maar dat valt dus mee.

Het huis staat in een rijtje van pakweg twintig lage huizen dat in 1909 in de Van Breestraat werd neergezet door een paar ondernemende bouwers. Een rijtje gelukshuisjes voor kleine hechte families die geen bovenburen wilden hebben, hooguit een zolderkamertje voor de keukenmeid.

De huisjes zijn leuk om naar te kijken vanaf de overkant, ze hebben iets dorps. Onze overburen hebben dus een aardig uitzicht, maar daar hebben wij niets aan. Wij kijken naar hun woningen. En die zijn hoog, doelmatig, twee gezinnen boven elkaar gestapeld. Misschien zakken zij door het grotere gewicht wat sneller de grond in dan wij, dan wordt het uitzicht over een paar honderd jaar anders. Maar nu is er nog weinig aan te beleven.

Aan de overkant links woonde vroeger een taxi-chauffeur, een grijzende slanke heer. Ik kwam toevallig een keer in zijn taxi terecht en we herkenden elkaar van gezicht.
`Ach, u woont toch bij mij in de straat?'
'Inderdaad, dat ziet u goed.'

Zou ik hem een fooi geven, of deed je dat onder buren niet? Ik deed het wel en alhoewel we elkaar sindsdien hartelijk groetten op straat, kwam het nooit meer tot een gesprek. Hij verdween een jaar of tien geleden uit het zicht. Jk dacht aan verhuizing, een bejaarden-oord wellicht. Maar een van de nieuwe bewoners van ons huizenrijtje, sociabeler dan ik, wist het precies: de K.

Ik kijk al jaren niet meer echt naar buiten. Soms zie ik onze bejaarde buurman voorbij schuifelen met zijn looprek, dat ging vroeger wel wat pittiger. Ik word er altijd wat melancholiek van als ik hem zie zwoegen en zet dan de nieuwe vensters aan: Nederland 1, 2„ 3 - de Belg - de BBC - SBS-Veronica — RTL — CNN en wat er verder nog is. Ruim dertig in totaal, de gordijnen kunnen dicht.

(Gepubliceerd in de bundel 100 uitzichten op Amsterdam, Meulenhoff 2001)