Minder valide in Thailand
Mijn gade liep al bij de start van onze 6 weken in Pattaya (Thailand) een spierblessure op en kon niet verder dan 100 meter lopen.
En die 100 meter was net iets minder dan de oprijlaan van het appartementencomplex waar we een 'condo' gehuurd hadden. Ze kon dus nergens heen.
Maar de oplossing was snel bedacht: we huren een rolstoel.
Dan kon ik haar en mezelf in elk geval naar de vele Thaise eethuisjes en streetfood-courts in de buurt brengen en samen boodschappen doen.
Ik begon op internet te zoeken naar rolstoelen te huur in deze grote toeristenstad, maar vond niets.
Terwijl zij in het appartement bleef en met koude en warme compressen haar been probeerde te genezen, deed ik de boodschappen en vond bij de buurtwinkels (7-11 en Family Mart) een keur aan Thaise diepvriesmaaltijden die eigenlijk best konden concurreren met de eethuisjes.
Al lopend zag ik ook waaróm er nergens rolstoelen te zien waren, laat staan te huren: de Thaise trottoirs zitten vol gaten en zijn deels door straatverkopers in beslag genomen.
Je zou een rolstoel dus moeten voortduwen op de straatweg en aangezien daar in Thailand het recht van de sterkste geldt kom je dan moeilijk vooruit.
Ook trok het me weinig aan de rolstoel te rijden over de rioolroosters waar in Thailand een ondraaglijke geur uit opstijgt die je stevig omarmt en zeker 10 passen aan je blijft hangen alvorens weer in het riool weg te zakken.
Uiteindelijk vond ik de oplossing in Bangkok: daar was zegge en schrijve één mannetje dat een rolstoel verhuurde. Op zijn Facebook-pagina pronkte een foto van een rolstoel, maar de tekst was in Thais schrift gesteld. Gelukkig kreeg ik op mijn Engelse verzoek toch een reactie. Maar had het zin om in het krankzinnig drukke en rolstoel-onvriendelijke Bangkok mijn gade rond te gaan rijden? Toen viel me het gezegde in 'Als de berg niet tot Mohammed komt, zal Mohammed tot de berg gaan.' Ik hoop dat deze uitspraak nergens als beledigend voor de profeet wordt beschouwd, want ik hecht aan het leven. Het bracht me op de lumineuze gedachte om te zoeken naar een hotel dat onderdeel uitmaakte van één van die gigantische malls waar Bangkok in uitblinkt. En verdomd, er was zo'n hotel: Pathumwan Princess Hotel, direct verbonden met MBK, Bangkok's grootste winkelcentrum. En dáár heb ik mijn gade in de laatste dagen van ons verblijf kunnen rondrijden in een wat krakkemikkige, maar nog goed functionerende rolstoel. En in de foodcourts kunnen genieten van wat – behalve de zon en de vriendelijke mensen – Thailands sterkste punt is: de fantastische keuken!
(Deze column verscheen eerder in het tijdschrift Azië, zomer 2019)