Silver hair

Ik vertel mijn zoons - tegen hun zin - wel eens over de jaren '50, toen verveling nog bestond. Er was geen televisie, geen internet, veel gezinnen hadden alleen de distributieradio. Als je geld had kon je naar de film, maar wie had geld? De zondagen waren niet om door te komen! Je bejaarde opa was in die tijd een arme sloeber die achter de geraniums zijn laatste jaren uitzat, totdat een ernstige ziekte of liever nog een dodelijk infarct een opluchtend einde maakte aan zijn oeverloze verveling.

Hoe anders is het nu. Ik ben 71 en breng de winter door in Zuid-Spanje, met internet op mijn lap-top en 200 zenders op de televisie, waaronder alle Nederlandse. Als ik op het balkon in de zon zit, open ik mijn Kindle ebook-reader waar ik in de dagelijkse krant die er automatisch op verschijnt het laatste nieuws kan lezen. Het is de internationale editie van de Herald Tribune. Hé, een artikel over enkele landen in het Verre Oosten die zich opmaken resorts in te richten voor pensionado's. Het tropische klimaat dat vroeger als dodelijk bestempeld werd, blijkt met airconditioning goed verkoopbaar aan wie genoeg heeft van de Noordelijke Bibberlanden.

Ik lees: 'Medical facilities are among the key factors in attracting retirees. "One reason why Phuket in Thailand has taken off as a place for retirement is that it has pretty good hospitals," Mr. Ness of CBRE Research Asia said. "It also explains why other places, such as Bali in Indonesia, haven 't really taken off." Malaysia says it has attracted about 12,700 participants since it started a retiree program called Silver Hair in 2002. It introduced Malaysia My Second Home in 2006.'

Ik moet ineens denken aan El Atabal, het dorpje bij Malaga, dat in de jaren '60 werd gesticht door de weduwe van generaal Spoor en waar enkele honderden oud-Indischgasten zich hadden gevestigd. Mijn vrouw en ik gingen er in augustus 1969 op bezoek en schrokken. Het resort was gebouwd op een steile heuvel. Zodra de oudjes een voet buiten de deur zetten moesten ze klimmen of dalen, bezigheden die traditioneel moeilijker worden naarmate je ouder bent. Zelfs dertigers zoals wij hadden het zwaar in El Atabal, op deze warme augustusdag.

Na drie liter vochtverlies en met sterk verhoogde hartslag kwamen we aan bij het huis van oom Pé Kramer, die zich tot onze opluchting zeer senang voelde in de bloedhitte. We kregen een glas air djeroek van tante Til en oom Pé spuide - zoals onder Indische mensen de gewoonte is - een half uur zijn ongenoegen over de Indische gemeenschap waarin hij vertoefde. Toen maakten we ons uit de voeten.

Twee uur later zaten we weer opgelucht in ons van airconditioning voorziene appartement in Torremolinos. Die oudjes van vroeger konden meer hebben dan wij, de senioren van nu. Gelukkig zijn wij dankzij onze goede pensioenen en de waardestijging van onze huizen de nieuwe rijken en is de oude dag de mooiste periode van het menselijk bestaan geworden: eindelijk heb je én tijd én geld. Die projectontwikkelaars van Thailand en Maleisië zijn zo gek nog niet.

Deze column verscheen in het tijdschrift Archipel (2009-4).