Sicco Roorda van Eysinga - Zijn eigen vijand (een biografie)
Sicco Roorda van Eysinga (1825-1887) was een tijdgenoot van Multatuli. Werkzaam in Ned.Indië als militair en later als waterbouwkundig ingenieur werd hij steeds kritischer ten opzichte van het koloniale beleid. En een lastpak voor zijn superieuren. Hij begon brieven en artikelen naar kranten te sturen en werd ten slotte fulltime schrijver. Hij werd het meest bekend door het gedicht "Vloekzang, de laatste dag der Hollanders op Java, door Sentot". Multatuli wijdde aan dit gedicht een uitvoerige voetnoot bij de vierde en latere drukken van de Max Havelaar en schreef Roorda: "Ik ken niets zoo forsch! En waar! Een dichter, een ziener, een profeet, 't is alles een." Dat neemt niet weg dat de "Vloekzang" voor hedendaagse oren nogal bombastisch aandoet. Het gedicht ontstond grotendeels in de badkamer, toen vers na vers aan Roorda's "verkropt gemoed" ontsprong.
Roorda van Eysinga staat ook te boek als de schrijver van het schotschrift "Uit het leven van koning Gorilla", dat alles behalve vleiend de handel en wandel van koning Willem III beschrijft.
In 1864 werd Roorda verbannen uit Indië, met als directe aanleiding het feit dat hij de machtige bankier Dorrepaal ("Droogstoppel II") in een artikel van omkooppraktijken had beschuldigd. De rest van zijn leven zou hij als broodschrijver doorbrengen in Nederland, België en Zwitserland. Zijn uitvoerige correspondentie met Multatuli werd in 1907 gepubliceerd door de weduwe Douwes Dekker.
Hans Vervoort: 'Ik had geen enkele ervaring met het schrijven van een biografie of historisch onderzoek, maar liet me door Rob Nieuwenhuys overhalen om het te proberen. Geholpen door Maja, mijn echtgenote. Het werd een heel aparte ervaring. Nooit had ik kunnen vermoeden dat er in archieven nog zoveel te vinden zou zijn, en dat ik als biograaf na enige tijd ook anoniem geschreven stukken met grote zekerheid kon herkennen als "vintage Roorda". En ik zie mezelf nog zitten in de Universiteitsbibliotheek, met grote archiefmappen waarin de originele correspondentie van Multatuli en Roorda losjes was opgeborgen. En mijn tas in de buurt! Helaas wreekt zich dan toch een goede opvoeding.'
Lees ook deze recensie van Ewald Vanvugt in de Volkskrant (24-10-1987).
Klik hieronder voor het gratis downloaden van de pdf-file. U kunt de tekst daarna op een e-reader zetten.
Een reactie in het gastenboek wordt zeer gewaardeerd!